East Coast deel 2

Mijn vorige blog postte ik in Brisbane! De hoofdstad van Queensland en de 3e grootste stad van Australië! Waar sommige mensen van zeiden dat het niks was, en anderen juist dat het leuke stad was, vooral om te wonen. Ik was graag langer dan mijn klein weekje daar gebleven. Het was voor mij een super stad. Meteen weer vrolijk omringt door wolkenkrabbers, grote gebouwen, oud en nieuw door elkaar, random kerkjes ertussen en dan weer mooi uitzicht op de Skyline. 10000e snel lopende mensen, tering druk met verkeer, lekker veel lawaai om je heen, love it. Het heeft trouwens maar 2.5 miljoen inwoners, valt dus nog mee. Sydney, de hoofdstad van New South Wales en de grootste van Australië en zelfs van Oceanië, heeft 5.5 miljoen inwoners. In Brisbane heb ik natuurlijk ten eerste veel rondgelopen en de skyline van alle mogelijke uitkijkpunten bekeken. Gewoon vanuit de stad over de Brisbane rivier, overdag, ‘s avonds, vanaf het gratis rondvaartbootje, en vanaf Kangaroopoint waar ik via de Storybridge heen was gewandeld. Dat is de brug die altijd op de postkaarten staat, die heb dus ik speciaal nog in het donker even op de foto gezet voor in mijn fotoboek. Ook ben ik Mount Cook-Tha opgelopen naar een uitkijkpunt waar je de stad mooi zag in de verre verte en heb ik de Botanische tuinen onveilig gemaakt met mijn paraplu op een regenachtige plensdag. Waar Brisbane heel trots op is is hun lagoon, zelf aangelegd strandje midden in de stad waar je luxe groot zwembad hebt langs de promenade én met zand speciaal geïmporteerd vanuit de Gold Coast! Het was serieus ook echt heel mooi met alle palmbomen en bloemen en zit/ligplekjes. Ja, ik zou hier zo willen wonen haha.

Wat niet kon ontbreken in mijn Australië reisje is de standaard “cuddle a koala”-photo. Koala’s komen alleen langs de East Coast en in het zuiden van het land voor. Er zijn best veel koala-opvanghuizen en/of dierenparken waar je met een koala op de foto kan. Dit is natuurlijk super touristy, duur, en mega zielig voor die beesten (vind ik), dus ik wilde niet naar de eerste de beste random koala’s gaan, maar een beetje kijken welke ik het geld het meest waard vond. Ook kon je bij sommige het wildlife hospital erbij bezoeken en verschilde de dieren en activiteiten/shows overal best veel. Ik ben uiteindelijk naar een gegaan waar ik hoopte me een hele dag te kunnen vermaken want sommige hadden ook alleen tourtjes van 2 uur en dat was dan je hele bezoek. Been there, done that, heb mijn foto met een koala (die overigens niet zacht aanvoelde en behoorlijk stonk), maar ik ben er niet per se trots op want erg diervriendelijk is het natuurlijk allemaal niet.

Daarna was de volgende stop Goldcoast, ook dit slaan veel mensen over maar het klonk als iets waar nog wel wat te doen kon zijn. Het is de 6e grootste stad van Australië, vrij nieuw nog. In de jaren 40-50 pas opgericht als “Gold coast”, en pas vanaf ‘80 met de opening van het vliegveld echt toeristisch geworden. Het is langgerekt langs de kust met 36 km ocean-walk. Het wordt vergeleken met Miami. Toen ik dit hoorde zei ik “oh, dat is jammer”.... want ik vond Miami nou niet bepaald de leukste stad van de States. Dus ik vond dit ook minder geweldig dan het klonk. Waar ik bleef heette “Surfers Paradise”, het meest touristy deel. Veel barretjes, clubs, winkeltjes en natuurlijk het strand met zo’n 3 meter brede broadwalk erlangs. Ideaal om overheen te wandelen dus. Na 1 dag had ik echter alle straatjes waar wat te doen was al zo’n 10x gezien. Ik ben ook maar de Skytower in geweest een paar keer, 3 dagen pas was ongeveer net zo duur als 1x gaan, why not, als ik er toch ben kan ik het uitzicht met alle dagdelen en wolken en weersomstandigheden bekijken. Verder heb ik een fiets gehuurd om een groot deel van het 36 km lange strand te verkennen en naar een National Park iets zuiderlijker te gaan. Na nu al 8 maanden in linksrijdende landen te zijn gaat dat nu automatisch goed, vraag me af hoe dat is als ik terug ben in Nederland en weer in de auto stap. Mijn links-rechts verhoudingen zijn altijd al zo goed #blondie. Je kan hier overigens ook fietsen huren voor een half uurtje, lekker nuttig! Dit is puur voor de Aziaten die niet kunnen fietsen en het als “speciale activiteit/sport” even willen proberen. De “speciale activiteit/sport” die ik hier heb geprobeerd was net even wat anders! Indoor Skydiving! Het was namelijk vaderdag hier (1 van de 4 landen op de wereld waar ze vaderdag de eerste zondag van september vieren), dus “daddy flies free”. Ik voelde me wel een klein beetje zielig daar als enige zonder vader in het hele centrum, maar ik kreeg 4 vluchten voor de prijs van 2 én ik had al een kortingscoupon, toch wel handig dat papa niet per ongeluk ineens hier was haha. En daardoor was dit goedkoper dan een danslesje nemen, geniaal! Echt het was niet te vergelijken met gewoon skydiven. (“Gewoon” noem ik het ook echt.) Het is geen ijskoude vrije val met daarna mooi uitzicht als je rondzweeft. Het is zoals het is, je wordt omhoog geblazen en kan wat rondzweven. Je krijgt ondertussen wat tips over hoe te bewegen en ik botste vrolijk de hele tijd tegen het glas op. Maar snapte wel steeds beter hoe het werkte hoe langer ik erin was. Wanna do it again! Het is serieus leuk maar misschien beetje duur grapje om als hobby te nemen. En papa ben ik zeker niet vergeten, heb hem een volledig onverwachts kaartje gestuurd vanuit hier voor de Australische Vaderdag. Verder heb ik ook nog een klein beetje van de winderige zon proberen te genieten voor het te laat was, want het is hier winter, dus dat gaat ook hier gepaard 2 weken volledige dagen gevuld met regen. Goldcoast en de wolkenkrabbers achter me latend in het snertweer ben ik naar Byron Bay gereisd, waar het ook alleen maar regende. Heel jammer aangezien dit het laatste echte strandstadje was waar ik zou zijn voorlopig. In de regen is er gewoon veel minder te doen, alle leuke schattige winkeltjes 10x inlopen en niks kunnen kopen omdat je alleen een backpack hebt is ook niet altijd even lang leuk. Maar heb alle winkeltjes 10x gezien hoor haha. Op nuchter Nederlands advies en het “stel je niet aan” ben ik op een van de dagen toch aan de wandeling naar “The Most Easterly Point of Australia” begonnen. Leuke wandeling ook naar een mooie witte vuurtoren. Tot ik vast kwam te zitten in een mega onweersstorm in de heftigste regenbui ooit. Dus: doorlopen over open gebied of onder de bomen blijven met paraplu terwijl er ondertussen een rivier ontstond in plaats van een redelijk begaanbaar wandelpad. Alle opties waren niet echt ideaal, waarom kan ik ook niet gewoon rustig binnen blijven zitten en een filmpje kijken? Nee, ik ben hier maar 1x dus “stel me niet aan” (zeur alleen een beetje af en toe;)), maar het Cape Byron State Conservation Parc heb ik zoals het hoort wel gezien. Ben ook nog naar Nimbin geweest een dagje, dat is een klein hippiestadje wat in het hinterland ligt. Dit is een “high-ly” recommended tourist spot. Voor iedereen heel speciaal omdat er ineens in een land waar het zo verboden is Wiet bestaat! “Oh I am from the Netherlands...”; iets minder speciaal dus voor Nederlanders. Het was een prima dag, ook nog naar Nightcap National Park en de Minion Waterfalls! Best prima, zeker omdat het toch regende, wat moest ik anders. Maar het dorpje zelf was niet meer dan een gekleurd gek straatje met hippie/toeristenwinkeltjes en een schattige kaarsenfabriek.

Toen werd mijn 12 uur durende bus vanuit Byron Bay naar Sydney gecancelled en mocht ik in een nachttrein zo’n 17 uur de reis naar The Big City afleggen. Gezellig met een hele hoop schreeuwende kinderen in een minicoupéetje, maar alles beter dan snurkende mensen! Om 7 uur in de ochtend liep ik in Sydney mijn nieuwe “thuis” binnen, mijn gehele inboedel even in een kluisje gestopt en daar begon het! The Gooooood life in the City. Mijn aller eerste indruk was eerst “dit station is net Antwerpen”. Daarna dacht ik “hmn ben ik in China perongeluk?”, of toch in Vietnam? Of Zuid Korea? Het aantal Chinezen is echt verbazingwekkend hoog. (Volgens google in de stad zo’n 21%.) Toen ik mama een menukaart die op een raam hing doorstuurde met de mededeling “kijk ik ben in Chinaaa!” zei ze ook verbaasd “heh?”, de menukaart was namelijk niet vertaald! Ook tijdens mijn lessen was ik ineens de enige blanke/westerling. Toch weer even anders, maar desalniettemin, Sydney vond ik geweldig. Natuurlijk heb ik de Harbourbridge van alle kanten op de foto gezet, links, eronder, via Circular Quay, rec, met en zonder Opera house, overdag, in het donker. Ook na een mooie lange zoektocht gevonden hoe je erop kon komen, dus vanaf Sydney North ook nog mooi gefotografeerd en naar Wendy’s secret garden en het Luna Park. Verder heb ik gedwaald in de Royal Botanical Gardens, in het Victoria Park gelegen, langs alle mooie bootjes en water naar het Barangaroo reserve met Millerspoint gegaan. Uitgebreid vaak gewandeld at Darling Harbour, echt een van plekken die ik het leukst vond en waar ik de mooiste foto’s ooit heb gemaakt. The Rocks was het meest gezellige wijkje, maar ik heb ook wijken zoals Darlington, Ultimo en Newton bezocht. Ook nog naar de beroemde markten gegaan (Glebe Markets, Carriage Works farmersmarket, Fish Market). Verder nog wat cultuur meegepakt, het ANZAK monument en de St. Mary’s Cathedral. Het mooiste van deze kerk vond ik dat je met je creditcard kon betalen als je een donatie wilde doen. Daar gaat mijn standaar “aah nee wat jammer ik heb geen losgeld”-antwoord. Ook ben ik uitgebreid in het Australian Museum en in het Museum of Contemporary arts geweest. Deze waren écht anders dan andere musea die ik heb bezocht afgelopen tijd. Niet dat ik de beste kunstkenner ben, maar juist daarom verplicht ik mezelf op zijn minst alle gratis musea in alle steden in verschillende landen even binnen te lopen. Normaal besteed ik stiekem de meeste tijd in het souvenirwinkeltje wat erbij hoort, op de wc, of ben ik erg lang binnen omdat ik de uitgang niet meer kan vinden (ahum, zo’n 2 uur toen er buiten op me gewacht werd en ik het Louvre gewoon niet meer uit kwam). Maar in deze was ik zowaar een paar uur binnen. Naast verder elke dag mijn record aantal stappen gehaald te hebben door gewoonweg door het CBD te lopen, ben ik ook nog naar Bondi gegaan. Bondi is een van de heel bekende stranden van Sydney, met de daarbij heel bekende “Bondi to Bronte” of “to Coogee”-walk. Tijdens deze wandeling langs de kust loop je langs allerlei kliffen, inhammen, stenen en stranden. Het was zeker heel mooi! Maar iets opvallends wat ik ook heel mooi vond was de begraafplaats waar je doorheen moest. De Waverly Cementery moest je volledig doorkruisen, wat bijna eindeloos leek te duren, maar dit is de mooiste begraafplaats die ik ooit heb gezien mede in combinatie met het geweldige uitzicht uiteraard. Het was ook een van de eerste begraafplaatsen waar een goede sfeer leek te hangen. Het was wel heel erg winderig in Sydney, dus warm was het helaas niet en lekker op het strand liggen tussendoor kon ik vergeten, maar de zon scheen dus ik was blij.

Nog iets belangrijks vanuit Sydney wat ik niet kon overslaan waren de Blue Mountains. De blue mountains is niet “een berg”, het is een heel gebied van zo’n 90 km lang. Het heet “blue” mountains omdat er een soort blauwe gloed in de valley hangt. Dit komt omdat het gebied helemaal beplant is met eucalyptusplanten. De bladeren van eucalyptus bevatten olie en dit zorgt door de breking van het licht dan door de blauwe gloed. Katoomba is een van de stadjes die het hoogste liggen, dit is ook waar “the three sisters” zijn. Er zit een heel (sad) verhaal achter waarom ze zo heten (zie google), anyway, het zijn drie rotsen naast elkaar met mooi uitzicht. Ook naar de Wentworth falls gegaan, met mooi uitzicht van bovenaf en van de voet. Voor het eerst weer eens een echt mooie waterval! Maar dat kwam meer omdat er niet super veel regen was gevallen waardoor het een lichtere stroom water was die heel magisch door de wind werd weggeblazen en heel mooi glitterde. Verder nog op meer plekken mooie foto’s gemaakt en ook bij Lincolns rock! Super mooi.

De blue mountains zijn ook het thuis van een van de Funnel web spider. Een van de meest dodelijke spinnen ter wereld, met de snelste dood 15 minuten na beet. Overal zaten kleine holletjes in de grond waar ze in zitten, want ze houden van donkere vochtige plekken. Een van de redenen altijd je schoenen te checken hier voor je ze aandoet! Mannetjes worden maar 5 jaar maar zijn dodelijker dan de vrouwtjes die 25 kunnen worden. Je moet niet denken dat je ze kan verdrinken want door een soort zuurstofbellen in hun kont kunnen ze zo’n 3 dagen onder water leven! Maar, sinds 1981 en het anti-venom zijn er geen doden meer gevallen door deze spin, maar je moet dus wel meteen naar het ziekenhuis!

Verder ben ik natuurlijk in Australië, het land van de kangaroos. “Aah lief!” Zo schattig zijn ze echt niet hoor. In het wild zijn ze ook echt gevaarlijk, ze “outhoppen” je direct en als ze zich bedreigd voelen (of een kindje hebben) vallen ze je prima aan. Ze kunnen 74km/hr rennen, en 3 meter hoog springen over 9 meter afstand. Daarbij komt, ze hebben geen natuurlijke vijand. Dat maakt dat er zoveel zijn. Op dit eiland zijn er zo’n 50 miljoen! Verhouding met het aantal mensen is 2:1. Er is nog een andere reden dat er zoveel zijn. Een kangaroo kan namelijk constant zwanger zijn. Anatomisch zijn ze best leuk, de manier hoe ze “hoppen” is al leuk maar gynaecologisch zijn ze ook wel interessant. Ze hebben namelijk 3 vagina’s (net zoals koala’s, wombats en Tasmanian Devils)! Kort samengevat hoe het werkt, er groeit een mini kangaroo’tje (embryo ter grootte van een jellybean) die na 7 dagen in de buidel komt en daar verder groeit. Zodra het kan gaat hij eruit (7-9 weken) en is het een Joey (baby kangaroo) die wel telkens erin terugwipt. Dit doet hij tot het niet meer past wat 3 tot 12 maanden kan duren. Zodra die jellybean in de buidel is kan de kangaroo na 4 dagen weer zwanger worden. Deze nieuwe embryo gaat in “wachtstand” in de uterus tot er plek is in de buidel. Als de Joey niet meer terugkomt omdat hij groot genoeg is wacht die jellybean nog 30 dagen en dan neemt hij de plaats in in de buidel en begint het opnieuw. En na 4 dagen kan er weer een nieuwe bevruchting zijn. Dus de kangaroo heeft constant zijn kinderen rondhuppen, de joey in de buidel en de jellybean wachtend op een plekje. Dat hier kangaroo gegeten wordt is niet echt een ramp, ze staan niet bepaald op uitsterven. Ook is het erg lean meat dus mensen met hoog cholesterol die geen beef moeten eten kunnen wel kangaroo eten, gewoon te koop in de supermarkt. De wilde foto’s en films die ik van de kangaroos heb zijn leuk, die waar ik er samen mee opsta zijn minder “netjes” natuurlijk. Zoals ze in Azië omgaan met de olifanten, en in Afrika met de tijgers, gebeurt het hier met de koala’s en kangaroos. In de dierentuinen en opvangtehuizen worden ze voor het publiek gedrogeerd al doen ze alsof ze de beste zijn en meest diervriendelijke opvang ooit etc etc. Maar als ze dat niet doen kan je er Nooit zo dicht naast komen, voeren en mee op de foto gaan. De wilde waren veel ‘echter’ om te zien dan in de sanctuary, veel leuker.

Last but not least: DEFQON.1! Mijn broer had al een kaartje voor me weten te bemachtigen toen ik nog in Indonesië woonde, “lang geleden”. Het was weer een mooi feestje (zoals Jasper het zou zeggen). Wel twee doden gevallen schijnbaar, en dat met zoveel politie. Ik heb nog nooit zoveel en zo overheersend politie gezien op een toch wel “klein” feestje. Aan de controle en bewaking ligt het allemaal niet. Zelfs ik moest dingen afgeven, kreeg het uiteraard gewoon terug met mijn ID. Ook om drankjes te halen moest je in een met hekken afgezette rij gaan staan, ID laten zien, pet en zonnebril af als je langs de bewaking kwam, en je werd gedirigeerd naar de barman waar je heen moest. Leek in de eerste instantie alsof je een uur zou moeten wachten, maar omdat het zo strikt geordend was ging het super snel. Net als met het vervoer terug, dat overigens gewoon gratis was ook al was het bijna twee uur naar huis, super strak geregeld en mega veel bussen en treinen. Perfect. Het was echt een heel ander feestje dan de Nederlandse editie, en ook beetje gekke line-up. Maar dat maakt niet uit, mooi is mooi, leuk is leuk, EN ik was gewoon op Defqon.1 in SYDNEY!!! YEAH! De beste afsluiting van mijn east coast adventure!

Sydney was gewoon echt geweldig. Mocht er iets vervelends gebeuren dan denk ik dat ik hier naartoe terug vlieg en er blijf wonen. Maar ik ben net aangekomen in Melbourne, waar ik op het vliegveld werd opgewacht door Brett! Gezellig even koffie gedronken voordat zij terug naar Nederland vertrok en ik Melbourne in ging. Op naar een nieuw begin van weer een nieuwe, hele andere reis. Lets gooooo