Jepara-hospital as home
Blijf op de hoogte en volg Bernice
20 April 2018 | Indonesië, Jepara
Ik woon natuurlijk in het ziekenhuis, wat het altijd leuk maakt als ik tegen iemand zeg “ja ik ga nu naar huis dus kan zo wel bellen!”, want ik ben in het ziekenhuis natuurlijk ook al “thuis”. In de afgelopen 3 weken ben ik dit wel steeds meer als thuis gaan zien. Ik vind het dan ook jammer nu weer weg te moeten en sta nog steeds om half 6 naast mijn bed om dan toch maar even door het raam te kijken naar de mooie gloed om de palmbomen als de moskee begint te zingen. Nog steeds verbaas ik me over echt alles elke dag weer, maar ik begin er ook beter in te worden om te observeren en vooral te denken “hmn dit gaat wel anders dan ik gewend ben”, en sta dan gewoon mee te helpen met het gene wat er gebeurt. Toen ik net in Indonesie aankwam ben ik een lijst begonnen met ‘opmerkelijke dingen’, deze zal ik later hier nog ergens kopiëren.
Dat ik dit steeds meer als thuis ben gaan zien komt ook omdat ik steeds meer te doen krijg. Ik krijg gewoon gevulde avonden waarin ik steeds later thuiskom, mensen kan meeten en wat gezelligheid! De weekenden zijn leuk gevuld, onder andere met strand, bergen, moskee-en, omgeving en watervallen. Ook op staat herkennen steeds meer mensen me want dit is en blijft dorpsomgeving voor mij. De mensen hier zijn het overigens totaal niet gewend als je zwaait haha, maar ze lachen me vriendelijk allemaal uit dus ik blijf vrolijk zwaaien. Dat ze vervolgens zeggen “mister Adindaa bananaaa?” moet ik maar gewoon om lachen. Mister zo noemt iedereen me hier, en Adinda schijnt Indonesisch te zijn. Mij is altijd verteld dat het ‘oudste dochter’ betekende, hier betekend het juist ‘jongere’. Ook een man kan tegen zijn (vaak kleinere) vrouw Adinda zeggen, of dus voor een jongere zus oid. Anyway, ik heb maar 1 broer dus ik ben de enige zus dus ik vind alles prima, zolang ik die bananen dan maar mag kopen. Ook ben ik eindelijk weer een beetje gaan sporten voor zover dat kan hier, want dat miste ik écht heel erg. Het is natuurlijk wel iets warmer maar ik vind het super fijn en . Als ik dan toch binnen 2 minuten doorweekt ben maakt het verder toch niet meer uit. Een van de andere dingen die ik heel erg mis is het zelf koken, behalve de heilige waterkoker hier zijn er geen opties. Toen er met veel liefde gewoon simpele macaroni gekookt was gewoon thuis met kaas en ui, en een andere keer gewoon normale sandwiches, kon ik dan ook wel bijna huilen van blijdschap. Hoe fijn is het als je gewoon even kan chillen alsof je thuis bent, en zelfgemaakte ananaspannenkoek als toetje! Dan merk je pas hoe veel je toch wel van een ‘thuis’ houdt. Maar toen afgelopen week mijn simkaart het ineens niet meer deed, was ik toch minder bezorgd om het feit dat mama ‘thuis’ niet kon weten of ik nog leefde, maar vooral bezorgd om het feit dat ik dan niet kon vragen hoe laat en waar ik ’s avonds zou gaan chillen. Maar genoeg gechilled, ik heb ook nog wel echt dingen gedaan. Ik heb zowaar mijn eerste deel van dit coschap afgesloten met een presentatie over een infectieziekte casus in het Indonesisch! Het was echt een uitdaging maar toen achteraf iemand zei “google-translate kan geen grammatica maar je had geen fouten!” was ik toch wel een beetje blij.
Hier dan wat grappige weetjes:
1. Smog. Al tijdens mijn eerste uur in Indonesie ben ik er achter gekomen dat ik misschien nog nooit ‘echt’ smog had gezien. Tuurlijk weet ik wat het is, maar het is in werkelijkheid toch net iets anders. Ook al is het heel zonnig en warm, er hangt een soort grijzige mist rondom je. Ook wolkenkrabbers in Jakarta waren best slecht zichtbaar terwijl het een mooie dag was. Ineens snap ik waarom Aziaten met mondkapjes oplopen. De eerste weken was ademen hier nog best een ding, en dat ondanks dat ik mijn hele leven tussen de rokers, langs de snelweg en in New York heb gewoond. Ook het grappige “ik loop met een paraplu terwijl het niet regent” begreep ik ineens meteen. Ondanks dat het grijs lijkt is de zon er wel en warm, maar toch op een andere manier. Die paraplu creeert een beetje je bubbel, best fijn.
2. Lopen doet men niet. Vooral in Semarang werd het heel gek gevonden als je ergens heen liep. Het is ook niet heel gemakkelijk om een 4 baansweg over te steken als er 1000 scooters en taxis rijden, maar ik ben er al goed in geworden. Net als in New York werd er hier totaal verbaasd gereageerd als je zegt ergens heen te zijn gekomen “just walking?”, al was het echt letterlijk maar vijf minuutjes. Ze nemen gewoon voor alles een Gocar of Gomotor, is ook heel handig, maar ik doe hier al zo weinig laat staan dat ik (als het niet met bakken water uit de hemel plenst zoals een normale regenbui hier) ook nog die 5 minuten in een taxi ga.
3. Deze is voor Meike, Bram, Svenja, Mareike en Ludger: weten jullie nog dat we thuis een keer een periode hadden met vliegjes in alle kasten? Meike en ik hebben toen zo’n beetje alles wat ook maar in een pot of doos kon dicht weggestopt in onze gekochte voorraad voorraad potten, blikken en afgesloten bakjes. Paniek zeg maar. En Jasper en Maarten die mijn muizen-hysterie hebben aangehoord, chipszakken die uit het raam vlogen. Drama. Hier: geen paniek, geen drama. Dan kan je de hele dag in paniek zijn. In Sri Lanka hadden we op een gegeven moment hele mierenkolonnes overal lopen, ik heb eerst met handgel geprobeerd de wc schoon te maken maar 2 minuten later waren ze terug. Douchekop erop, snel plassen, en door. Overal lopen beestjes, maar zolang ik ze niet voel “zijn ze er niet”. Af en toe als er een net wat grotere salamander ineens over de muur schiet schrik ik nog wel eens (wordt leuk voor jou mam ;)), maar die blijven toch wel op de muur ergens chillen uiteindelijk weer. En een hand grootte soort sprinkhaan met hard schild voetbal ik gewoon naar buiten, kraakte wel dus hoop dat z’n schild nog heel was daarna. Ook als je een zak M&Ms opent en er 10 kleine vliegjes uit vliegen, dan neem je een bakje en schud je de hele zak erin leeg. Dan hussel je ze goed tot je denkt dat alle vliegjes gevlogen zijn, en eet je ze allemaal in 1x op want bewaren is geen optie. Als je namelijk een zak open pinda’s zo goed mogelijk hersloten bewaart, dan zitten er toch ineens allemaal rode mieren in. Gewoon even zeven; mieren weg; pinda’s weer van mij. Het eten in de Warungs (de lokale eetkraampjes op straat) wordt ook de hele dag blootgesteld aan vliegen en stof, kan gewoon niet anders. Zolang ik maar het idee heb dat ik geen insecten eet moet het maar prima zijn. Het is gewoon onmogelijk anders. Maar ben maar niet bang, zodra ik weer thuis ben bel ik vast weer in compleet huilend en in paniek midden in de nacht op als ik een muis in mijn kamer heb ;)
4. Whitning. In Azië vindt men het juist mooi als men niet zongebruind is. Ze doen er dan ook alles aan om dit tegen te gaan, zullen niet in de zon gaan lopen/zitten, en hebben er allemaal middeltjes voor. Toen ik op zoek was naar een nieuwe bodylotion wist ik dat ik moest uitkijken dat er geen bleekmiddel in zou zitten, maar toch stond ik verbaast. Gewone Nivea en Vaseline ed met: extra whitening, soft whitening, smooth whitening, night-whitening, dreamingly white, anti-age whitening, white&repair, white in the sun (met SFP 25 erbij), intensive white, instant white, healthy white, white&oil, uv-lightening, white lotion. Alles is mogelijk. Toen ik iets had gevonden waar dit niet op stond en aan de verkoopster ernaast voor de zekerheid toch vroeg “tidak whitening?”, keek ze me gek aan, haalde er 4 andere mensen bij, en gaf me een andere tube waar groot opstond “extra white”. Dat ik geen whitening wilde snapte ze niet helemaal volgens mij. Maar zo zonnig is het hier nu niet, dus dat kleine beetje bruin wat ik kan ontvangen haal ik liever niet weer weg :)
5. Mensen hier in Azie weten wel wat Nederland is, dat is weer een vooruitgang t.o.v. de buitenwijkjes in New York waar men Nederland niet als land zodanig kenden. Duitsland kenden vanwege het leger. En dachten dat Europa een land was. Omg so ridiculous. Maar, hier kent men “Belanda”. Ik vertik het om Holland te zeggen, het is Nederland of ik kom uit het Zuiden, maar ik ben geen Hollander. Er komen wel veel verschillende reacties op Nederland. Iemand zei “aaah van Nistelrooij”, of “so cool! that’s close to Tomorrowland!”. Een wat oudere traveller die kunstenaar was zei “famous country of Rembrand”, maar ook is het “philips country” genoemd of gewoon “isn’t it cold over there?” en “youuu crazy I still need to go there one of my friends told about Amsterdam so crazy everything is legallized over there!”.
6. Exotic fruits: ik heb het idee dat ik hier totaal Niet gezond eet. Vergeleken met in Nederland eet ik ruim 90% minder groenten en fruit. En wat je eet, is gefrituurd. Maar gelukkig heb ik vitaminepillen mee. En fruit is er overigens wel, heel veel onbekend fruit! Manggis, papaya, duku, jack fruit, durian. Een keer had ik een fruit-boat als toetje besteld, waarbij ik dacht “oh deze meloen is super lekker ik hou helemaal niet van meloen”. Bleek dat het papaya was! Ook kan je al het fruit in allemaal verschillende drankjes en smoothies bestellen, waarvan het belangrijkste om te proberen natuurlijk was: Jus Alpukat Choklat: Avocado juice with chocolate sauce! Echt suuuuuuuuper lekker, en ook nog gezond “ahum”.
Nou,
Op naar de volgende stap, zondag weer verhuizen. Zes weken in Mlonggo, een klein plattelandsdorpje hier een stuk vandaan. Het zou mooi zijn als ik daar op het einde van de zes weken ook eindelijk een leuker leven heb opgebouwd waarin hopelijk wat te sporten en gezelligheid in zit, maar we zullen het gaan zien. Want zoals iedereen mij wel kent, ik word hartstikke ongelukkig van stilzitten en niks doen, en zal als het niet hoeft geen seconde te lang slapen!
Dat ik dit steeds meer als thuis ben gaan zien komt ook omdat ik steeds meer te doen krijg. Ik krijg gewoon gevulde avonden waarin ik steeds later thuiskom, mensen kan meeten en wat gezelligheid! De weekenden zijn leuk gevuld, onder andere met strand, bergen, moskee-en, omgeving en watervallen. Ook op staat herkennen steeds meer mensen me want dit is en blijft dorpsomgeving voor mij. De mensen hier zijn het overigens totaal niet gewend als je zwaait haha, maar ze lachen me vriendelijk allemaal uit dus ik blijf vrolijk zwaaien. Dat ze vervolgens zeggen “mister Adindaa bananaaa?” moet ik maar gewoon om lachen. Mister zo noemt iedereen me hier, en Adinda schijnt Indonesisch te zijn. Mij is altijd verteld dat het ‘oudste dochter’ betekende, hier betekend het juist ‘jongere’. Ook een man kan tegen zijn (vaak kleinere) vrouw Adinda zeggen, of dus voor een jongere zus oid. Anyway, ik heb maar 1 broer dus ik ben de enige zus dus ik vind alles prima, zolang ik die bananen dan maar mag kopen. Ook ben ik eindelijk weer een beetje gaan sporten voor zover dat kan hier, want dat miste ik écht heel erg. Het is natuurlijk wel iets warmer maar ik vind het super fijn en . Als ik dan toch binnen 2 minuten doorweekt ben maakt het verder toch niet meer uit. Een van de andere dingen die ik heel erg mis is het zelf koken, behalve de heilige waterkoker hier zijn er geen opties. Toen er met veel liefde gewoon simpele macaroni gekookt was gewoon thuis met kaas en ui, en een andere keer gewoon normale sandwiches, kon ik dan ook wel bijna huilen van blijdschap. Hoe fijn is het als je gewoon even kan chillen alsof je thuis bent, en zelfgemaakte ananaspannenkoek als toetje! Dan merk je pas hoe veel je toch wel van een ‘thuis’ houdt. Maar toen afgelopen week mijn simkaart het ineens niet meer deed, was ik toch minder bezorgd om het feit dat mama ‘thuis’ niet kon weten of ik nog leefde, maar vooral bezorgd om het feit dat ik dan niet kon vragen hoe laat en waar ik ’s avonds zou gaan chillen. Maar genoeg gechilled, ik heb ook nog wel echt dingen gedaan. Ik heb zowaar mijn eerste deel van dit coschap afgesloten met een presentatie over een infectieziekte casus in het Indonesisch! Het was echt een uitdaging maar toen achteraf iemand zei “google-translate kan geen grammatica maar je had geen fouten!” was ik toch wel een beetje blij.
Hier dan wat grappige weetjes:
1. Smog. Al tijdens mijn eerste uur in Indonesie ben ik er achter gekomen dat ik misschien nog nooit ‘echt’ smog had gezien. Tuurlijk weet ik wat het is, maar het is in werkelijkheid toch net iets anders. Ook al is het heel zonnig en warm, er hangt een soort grijzige mist rondom je. Ook wolkenkrabbers in Jakarta waren best slecht zichtbaar terwijl het een mooie dag was. Ineens snap ik waarom Aziaten met mondkapjes oplopen. De eerste weken was ademen hier nog best een ding, en dat ondanks dat ik mijn hele leven tussen de rokers, langs de snelweg en in New York heb gewoond. Ook het grappige “ik loop met een paraplu terwijl het niet regent” begreep ik ineens meteen. Ondanks dat het grijs lijkt is de zon er wel en warm, maar toch op een andere manier. Die paraplu creeert een beetje je bubbel, best fijn.
2. Lopen doet men niet. Vooral in Semarang werd het heel gek gevonden als je ergens heen liep. Het is ook niet heel gemakkelijk om een 4 baansweg over te steken als er 1000 scooters en taxis rijden, maar ik ben er al goed in geworden. Net als in New York werd er hier totaal verbaasd gereageerd als je zegt ergens heen te zijn gekomen “just walking?”, al was het echt letterlijk maar vijf minuutjes. Ze nemen gewoon voor alles een Gocar of Gomotor, is ook heel handig, maar ik doe hier al zo weinig laat staan dat ik (als het niet met bakken water uit de hemel plenst zoals een normale regenbui hier) ook nog die 5 minuten in een taxi ga.
3. Deze is voor Meike, Bram, Svenja, Mareike en Ludger: weten jullie nog dat we thuis een keer een periode hadden met vliegjes in alle kasten? Meike en ik hebben toen zo’n beetje alles wat ook maar in een pot of doos kon dicht weggestopt in onze gekochte voorraad voorraad potten, blikken en afgesloten bakjes. Paniek zeg maar. En Jasper en Maarten die mijn muizen-hysterie hebben aangehoord, chipszakken die uit het raam vlogen. Drama. Hier: geen paniek, geen drama. Dan kan je de hele dag in paniek zijn. In Sri Lanka hadden we op een gegeven moment hele mierenkolonnes overal lopen, ik heb eerst met handgel geprobeerd de wc schoon te maken maar 2 minuten later waren ze terug. Douchekop erop, snel plassen, en door. Overal lopen beestjes, maar zolang ik ze niet voel “zijn ze er niet”. Af en toe als er een net wat grotere salamander ineens over de muur schiet schrik ik nog wel eens (wordt leuk voor jou mam ;)), maar die blijven toch wel op de muur ergens chillen uiteindelijk weer. En een hand grootte soort sprinkhaan met hard schild voetbal ik gewoon naar buiten, kraakte wel dus hoop dat z’n schild nog heel was daarna. Ook als je een zak M&Ms opent en er 10 kleine vliegjes uit vliegen, dan neem je een bakje en schud je de hele zak erin leeg. Dan hussel je ze goed tot je denkt dat alle vliegjes gevlogen zijn, en eet je ze allemaal in 1x op want bewaren is geen optie. Als je namelijk een zak open pinda’s zo goed mogelijk hersloten bewaart, dan zitten er toch ineens allemaal rode mieren in. Gewoon even zeven; mieren weg; pinda’s weer van mij. Het eten in de Warungs (de lokale eetkraampjes op straat) wordt ook de hele dag blootgesteld aan vliegen en stof, kan gewoon niet anders. Zolang ik maar het idee heb dat ik geen insecten eet moet het maar prima zijn. Het is gewoon onmogelijk anders. Maar ben maar niet bang, zodra ik weer thuis ben bel ik vast weer in compleet huilend en in paniek midden in de nacht op als ik een muis in mijn kamer heb ;)
4. Whitning. In Azië vindt men het juist mooi als men niet zongebruind is. Ze doen er dan ook alles aan om dit tegen te gaan, zullen niet in de zon gaan lopen/zitten, en hebben er allemaal middeltjes voor. Toen ik op zoek was naar een nieuwe bodylotion wist ik dat ik moest uitkijken dat er geen bleekmiddel in zou zitten, maar toch stond ik verbaast. Gewone Nivea en Vaseline ed met: extra whitening, soft whitening, smooth whitening, night-whitening, dreamingly white, anti-age whitening, white&repair, white in the sun (met SFP 25 erbij), intensive white, instant white, healthy white, white&oil, uv-lightening, white lotion. Alles is mogelijk. Toen ik iets had gevonden waar dit niet op stond en aan de verkoopster ernaast voor de zekerheid toch vroeg “tidak whitening?”, keek ze me gek aan, haalde er 4 andere mensen bij, en gaf me een andere tube waar groot opstond “extra white”. Dat ik geen whitening wilde snapte ze niet helemaal volgens mij. Maar zo zonnig is het hier nu niet, dus dat kleine beetje bruin wat ik kan ontvangen haal ik liever niet weer weg :)
5. Mensen hier in Azie weten wel wat Nederland is, dat is weer een vooruitgang t.o.v. de buitenwijkjes in New York waar men Nederland niet als land zodanig kenden. Duitsland kenden vanwege het leger. En dachten dat Europa een land was. Omg so ridiculous. Maar, hier kent men “Belanda”. Ik vertik het om Holland te zeggen, het is Nederland of ik kom uit het Zuiden, maar ik ben geen Hollander. Er komen wel veel verschillende reacties op Nederland. Iemand zei “aaah van Nistelrooij”, of “so cool! that’s close to Tomorrowland!”. Een wat oudere traveller die kunstenaar was zei “famous country of Rembrand”, maar ook is het “philips country” genoemd of gewoon “isn’t it cold over there?” en “youuu crazy I still need to go there one of my friends told about Amsterdam so crazy everything is legallized over there!”.
6. Exotic fruits: ik heb het idee dat ik hier totaal Niet gezond eet. Vergeleken met in Nederland eet ik ruim 90% minder groenten en fruit. En wat je eet, is gefrituurd. Maar gelukkig heb ik vitaminepillen mee. En fruit is er overigens wel, heel veel onbekend fruit! Manggis, papaya, duku, jack fruit, durian. Een keer had ik een fruit-boat als toetje besteld, waarbij ik dacht “oh deze meloen is super lekker ik hou helemaal niet van meloen”. Bleek dat het papaya was! Ook kan je al het fruit in allemaal verschillende drankjes en smoothies bestellen, waarvan het belangrijkste om te proberen natuurlijk was: Jus Alpukat Choklat: Avocado juice with chocolate sauce! Echt suuuuuuuuper lekker, en ook nog gezond “ahum”.
Nou,
Op naar de volgende stap, zondag weer verhuizen. Zes weken in Mlonggo, een klein plattelandsdorpje hier een stuk vandaan. Het zou mooi zijn als ik daar op het einde van de zes weken ook eindelijk een leuker leven heb opgebouwd waarin hopelijk wat te sporten en gezelligheid in zit, maar we zullen het gaan zien. Want zoals iedereen mij wel kent, ik word hartstikke ongelukkig van stilzitten en niks doen, en zal als het niet hoeft geen seconde te lang slapen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
