Travelling Bali: Paradise or not?
Blijf op de hoogte en volg Bernice
18 Juni 2018 | Indonesië, Ubud
De eerste dag in Lovina geslapen, dit ligt in het noorden aan de kust met “glad water” zoals men het hier noemt. Daardoor kan je dolfijnen spotten in een bootje bij zonsopgang, alweer voor de zon opkomt stond ik dus klaar, maar deze keer om het water op te gaan. Leuk boottochtje met mooie zonsopgang, tussen nog zo’n 50 andere bootjes die hetzelfde wilden en net als ons alle dolfijnen wegjagen. Wel dolfijnen gezien overigens, maar de zon was ook mooi. Via Kuta (surferstown) en Denpasar door naar Ubud. Denpasar is voor backpackers een hell wordt gezegd, dat kan ik wel begrijpen, mega druk en niet door te komen op straat met het verkeer. Ubud daar in tegen is backpackers-paradise met Yoga retreats, detox en rijstvelden, alles heel zennnnnnn. Oke dat vind ik wel weer wat overrated, het is mooi met veel yoga en dat soort dingen, maar wel een druk en chaotisch Indonesisch stadje, wel met heel mooie leuke natuur en hindoe-tempeltjes. En héél veel souvenier-winkeltjes. Zoals het hoort zelf natuurlijk ook maar een joga-lesje genomen, lekker fris met uitzicht over de rijstvelden bij zonsopkomst. Vanuit Ubud ook de Mount Batur sunrise trekking gedaan. Om 1 uur ’s nachts opgehaald, om vervolgens deze berg op te lopen. Als ik iets mag afraden op een reisje door Bali is het deze trekking wel. Ik moet wel toegeven dat mijn organisatie gewoon crap was. Eerst was ik opgehaald door de verkeerde persoon, dus weer terug naar hotel. Daarna konden ze de andere mensen die mee gingen niet vinden. Veel te laat onderaan de berg, was er geen gids. Hadden we uiteindelijk een gids leek die er niet veel zin in te hebben en was serieus het voorstel een deel met een auto naar boven te rijden. Noway ik betaal toch om te wandelen, niet om in de vrieskou in een auto naar boven gereden te worden. Gelukkig was iedereen het met mij eens (behalve de gids) en gingen we lopen. “But we’ll take shortcut”. Oke, zolang we maar bovenkomen toch? Die shortcut was wel leuk, heel hoog gras met net een paadje breed genoeg voor 1 persoon. Niet een weggetje waar de dagelijkse 300 bezoekers doorheen gaan leek me. Het werd steeds breder, en stijler, en toen, ineens. Stonden we stil op de normale route. File. Het was serieus letterlijk een file naar de top. Seriously, file naar de top van een berg, hoe toeristisch kan het zijn. Bovenop de berg was het koud, mistig, vochtig en de gids was dus te laat om nog een kleedje voor ons mee te nemen om op te zitten want ze waren op. Wel kregen we geprakt brood/banaan als 3e ontbijt gemengd met een lekkere zandstorm in-your-face. Great. Maar het was een aanfluiting, oke, aan de mist kan niemand wat doen, maar zelfs de route naar boven was gewoon niet speciaal. Ook de weg terug, door een random bosje, had maar 1 mooi uitkijkpunt en that’s it. Dit was het geld en het vroege opstaan niet bepaald waard, op het 3x eten na dan (eerste ontbijt was een pakket met broodjes en fruit van het hotel, tweede choco-bananenpannekoek voor de tocht! Lekker!).
Na Ubud doorgereisd naar de oostkust van Java: Candidasa, om vanuit daar de boot te nemen naar Lombok!